మూగబోయిన వేణువులోకి గాలివై ప్రవేశించావు
ప్రతి రంధ్రం నుంచి రాగాలని పలికించావు
నీవిచ్చిన స్పూర్తిని మరవలేను
నీవందించిన ఖడ్గాన్ని విడువబోను
కారు చీకట్లు నిండిన నా మదిలో
రవి కిరణాలు నింపావు
వదులుకున్న బానిసత్వం తిరిగి పొందబోను
స్వరాజ్యం అను వసంతాన్ని జీవితంలో మరువలేను

ఒక అనుభూతి

జీవితపు ప్రయాణంలో ఎన్నో మలుపులు
మలుపు మలుపులో ఇంకెన్నో కొత్త పరిచయాలు
ప్రతి పరిచ్యమ్లోను కొత్త కొత్త అనుబుతులు అనుబవాలు
ఆ పరిచయం దూరమయ్యే వేళ మాత్రం
అనంతమైన ఆవేదన
మరో కొత్త పరిచయం దొరికే వరకు తీరని క్షోభ
అయినాకాని అలుపెరుగని చక్ర భ్రమణం ఆగిపోవున?
చెంచేలమైన మనసునీ సమాధానపరచడం సాధ్యపడున?

ప్రేమికుల రోజు కానుకలు

గూడు విడిచిన గువ్వ కూడా సందె వేళకు గూడు చేరుతుందే,
నిన్ను చూచిన నా హృదయం మాత్రం తిరిగి రాలేదు.
బోయ విడిచిన బాణానికి సైతం లక్ష్యం ఒకటి ఉంటుంది,
నిన్ను తలచి శున్యంలోకి చూచే నా కంటి పాపకి ఎం కనిపిస్తుంది నీ రూపం తప్ప.
మబ్బు చాటున దాగిన కూడా జాబిలమ్మ వెన్నెల కాంతిని కోల్పోవున
మనసు మాటున దాచి ఉంచిన ప్రేమ మాధుర్యం తరగిపోవున.

కరుణకు నోచుకోని పుష్పం విలపించగా,
కరుణ లేని దేవత కొనగంటి చూపు వరమైన ఇవ్వలేదే.
అలల రూపంలో సంద్రం తన బాధను వేలిబుచ్చగా,
అందలాన జాబిలి రవ్వంతైన తోనకలేదే.
కరగని బండ రాతి శిలలు కదా పడతుల హృదయాలు,
అలుపెరుగని ప్రేమికులు కదా యువకులు.

ప్రేమికుల రోజు కానుకలు

కడలి అంచున ఎగసి పడే కెరటం,
సిగ్గుతో తల వంచుకు వెళ్లిపోతుంటే ఎందుకో అనుకున్నాను,
మువ్వలు తొడిగిన నీ పాదం చూచెను కాబోలు.
పున్నమి వెన్నెల జ్యోత్స్న మెల్లగా మబ్బుల చాటు చేరెను,
నీ కను బొమ్మల మధ్య కుంకుమ రేఖను గంచేనేమో.
సెలయేళ్ళు గల గల రాగాలు మాని ముగబొయెను,
నీ పలుకుల సప్త స్వరాలు వినినంతనే.
ప్రకృతినీ సైతం స్థంబింపచేస్తుంది నీ అందం,

ఆ అందానికి దసోహమవ్వడం పురుష స్వభావం.