ఉనికిని కోల్పోయిన వేళ
నరకానికి నా పయనం
అనుబంధాలు అసత్యాలు అయిన వేళ
నరకానికి నా పయనం

అంతు లేని దుఃఖం అలముకున్న వేళ
ఆత్మీయత అస్తిత్వం కోల్పోయిన వేళ
సాగించాను నరకానికి నా పయనం..

అనంతమైన దుఖం మహోగ్రమైన వైతరనిగా ప్రవహించగా
అలమకున్న చీకటిలో, యమ లోకపు వాకిటిలో..
విషమించిన పరిస్థితులే కింకరులై లాక్కుపోగా
మతి లేక.. మాట రాక.. ఎదిరించే శక్తి చాలక..
మౌనంగా సాగించా నరకానికి నా పయనం..

పెంచుకున్న ప్రేమ.. పంచుకున్న స్నేహం..
అల్లుకున్న అనుబంధం.. పాపంగా మారి..
నా పాలిట శాపంగా చేరి..
పాశాన్ని వేసి ప్రాణాలను హరించగా..
రోదిస్తూ సాగించా.. నరకానికి నా పయనం..

లేదు లేదు జగాన

లేదు లేదు జగాన

లేదు నిజం ఏ మూలన

ఎంతకెంత వెతికినా

అంతకంత వేదన

అంతమాత్రాన ఆగునా

అలుపెరుగని నా శోధన

తెలుగువాడి మస్తిష్కాన

తెలుగు "వాడి" రోదన

ఆంగ్లంలో భోధన

తెలుగు పై మక్కువ పడెను వెనుకన

విరామమెరుగని అన్వేషణ

సమాధాన పడకుండా ఆగునా?

శాశ్వత సత్యముకై నా అంతరాత్మ చింతన

దాని జడ తెలియనిదే లేదు నాకు నిర్యాణ.......

--------------- Srinivas

నువ్వు నా చెంతకి నడిచోచ్చిన వేళ..
నువ్వు నాతో ఉంటానని మాటిచ్చిన వేళ..
నా దురదృష్టానికి ఇంకా కాలం చెల్లిందని అనుకున్న..
ఆకాశాన్ని తకేటట్టు నాలో నేనే గళం ఎత్తి కేక పెట్ట..
అవధులు లేని ఆనందంతో అలల తరంగంలాగా ఉరకలు వేశా..

అంతలోనే విధికి కన్ను కుట్టిందో..
ఆ శనికి దురద పుట్టిందో..
ఏమిటిరా అని చూస్తే..
నన్ను విడిచి వెళ్ళిపోయింది అనుకున్న దురదృష్టం
నిజానికి నన్ను విడిచి వెళ్ళిపోలేదు..
నాకన్నా వేగంగా అది
నాకన్నా ముందరే అది
నేను చేరుకోవలనుకున్న ఆ ఆనందం చెంతకి చేరింది..
చేరి.. ఆనందాన్ని నేను అశ్వదించలేకుండా చేసింది..
స్వర్గాన్ని సైతం నా కళ్ళకు నరకంలాగా కనపడే విధంగా చేసింది..

భానుడి తొలి కాంతిలో
పసివాడి తొలి అడుగులో
పంట చేలు తొలి మొలకలో
ప్రేయసి ఇచే తొలి ముద్దులో
మది కవ్వించే అందం..వర్ణనాతీతమైన ఆనందం..

కర్షక జీవి తొలి వేతనం
ఆకలితో ఉన్న వాడికి పిడికెడు అన్నం
కన్నీరు కార్చే ఒంటరికి వెచ్చటి స్పర్స
సైనికుడికి వీర మరణం
ఏ మూల్యం కట్టలేని వరం..
అమూల్యమైన ఆనందం..

కాల రుద్రుడే కేక పెట్టేనా..??
కాల చక్రం గతి తప్పేనా ???

కల్పాంతపు ముహుర్థమో....?
కాలుష్యపు విశ్వరుపమో?
విష జ్వరాలు విష నాగులై..
బుసలు కొట్టగా..
సామాన్యుడి బతుకు కాలి బుగ్గి పాలైంది..
ప్రమాదమే పరమావధిగా
సాంకేతిక సాగుతుండగా..
సామాన్యుని జీవిత చిత్రం చిధ్రమైనది...

మృత్యు దేవత మహాయాగం తలపెట్టేనో?
కలిపురుషుడు అభయమిచ్చి వరమోసగెనో?
అంతు చిక్కని వ్యాదులెన్నో అవతారం దాల్చెను...
మానవాళికి దుఖాన్ని..ప్రకృతికి గుండెకోతని.. మిగిల్చేను..

అవరోధాలు తేచిపెట్టు ప్రయోగాలు కట్టిపెట్టి..
పచ్చదనంతో పర్యావరణ రక్షణకై నడుం కడితే..
కాలరుద్రుడే నీలకంటుడై అభాయమోసగును...
పుడమి తల్లి పులకించి పాడిపంటలు ప్రసాదించును ..

ఇదేమి గతి
అధోగతి
పురోగతి అయ్యింది ప్రశ్నార్ధకం..
ఇదేనా కలలు కన్నా సామ్రాజ్యం..

addiction ల బాటలో attraction ల ఉభిలో
మునుగుతుంది యువత
నవ భారత నిర్మాత...

ఏనాడో ఎప్పుడో సాధించినా ఘనత తలచి
ఈనాడు మన కర్తవ్యం అధమరచి
గతం తలచి... నెల విడిచి సాము చెయ్యడం పారిపట
గ్రహపటా..?

ప్రేమ విఫలమై ఒకడు... ప్రేయసిని చంపి ఇంకొకడు..
హత్యలు.. ఆత్మ హత్యలు..
ఇదేనా పురోగతి.. ఇదేనా నా జగతి..
చదువు లేక ఒకడు.. చదివి బ్రతుకు తెరువు లేక ఒకడు...
terrorist లు naxalite లు ఉధయిస్తున్నారు..
ఉద్యమాల మంచి పేరు చేదగోడుతున్నారు ..
ఇదేనా పురోగతి.. ఇదేనా నా జగతి..

యువత అంటే శక్తి
యువత అంటే యుక్తి
యువత అంటే ప్రబంజనం
యువత అంటే మహోజ్వలం
రుద్రుని అంశం.. కాదేది యువతకి అసాధ్యం..

దేశం మనదని ప్రేమిద్దాం.. అసలైన ప్రేమంటే తెలుసుకుందాం..
స్వశక్తినీ నమ్ముకుందాం... పరాయి దేశాల ప్రయాణం మానుకుందాం..
ఇదేలే నిజం.. భారత యువత నైజం..

అమ్మని మించిన దైవం లేదు
అమ్మని మించిన శక్తీ లేదు
అమ్మని మించిన ఆశ లేదు, అదృష్టం లేదు
అమ్మని మించిన నమ్మకం లేదు
అమ్మని మించిన ఆస్తి లేదు
అమ్మ ఆశిస్సులు మించిన ధైర్యం లేదు


అమ్మే కదా తొలి గురువు
ఏ అమ్మకు కాదు తన బిడ్డ బరువు
అమ్మ తోడుంటే చాలు లోకాన్ని ఎదిరిస్తా
అమ్మ లేకుంటే ఒంటరినై రోదిస్తా                                                

                                           ------- Srinivas

The following one is about a Father & Daughter relation

గారాబం చేసిన గాంభీర్యం చూపినా,

గారాల తల్లి అలిగిన వేళ

గాడాంధకారం అలముకోదా?

పుణ్యల తల్లి, మా కల్పవల్లి,

కోరిన కోర్కెను తీర్చకపొతే

బుంగమూతి అందం చూడనివడిదా బాగ్యం?

హాయిని కొల్పే ఆ దరహాసం

క్రిష్ణ పక్షమెరుగని జాబిలి కదా?

చిట్టి తల్లి చెతులు నా చిటికెన వెలు పట్టి

పుతడి పాదాలు బుడి బుడి అడుగులు వేయగ

కందిపొవున? కమిలిపొవున? అనే దిగులు,

చేతులలొ ఒదిగిపొయె పసిపిల్ల

భూజాలకెదిగిన వేళ,

విదిచి వెళ్ళిపోతుందేమొ అనే భయం.

గుండెల పై సేదతీరె పుత్తడి బొమ్మ

వేరే గుటికి చేరిన వేళ....

కన్నిటికి అడ్డుందా?

గుండెకోతకి హాద్దుందా?

ఈ సత్యం మారదని తెలిసిన, ఆవేదనకు అంతుందా?

 

                                                                           --------- Srinivas

 

ఏమిటా కూని రాగాలు?

తీతువు కూతలు..

ఏవేవో పిచ్చి అరుపులు?

అనాధల ఆకలి కేకలు..

ఏమిటా ఆర్తనాదాలు?

విధివంచితుల ఏడుపులు..

ఏవో వింత ధ్వనులు?

వేగం పుంజుకున్న పేదవాడి గుండెచప్పుడు..

ఏమిటి వేడిమి?

యువకుల మండే నెత్తురు..

ఏమిటీ ఎరుపు?

ఉదయించే సూర్యుని కిరణం..

చిగురించిన విప్లవ శాఖం

అంకురించిన జన చైతన్యం..

ఏమిటీ చీకటి?

అస్తమించబోయే అధికార మదం...

 

                                                       ------ Srinivas

నేను నడిచిన దారుల్లో

చుశానేన్నో పలకరింపులు

పొందనేన్నో చిదరింపులు

నేను నడిచిన దారుల్లో

పొందనేన్నో ఆకర్షణలు

తెలుసుకున్ననేన్నో సత్యాలు

నేను నడిచిన దారుల్లో

ఎదుర్కున్ననేన్నో స్వార్థాలు

నేర్చుకున్ననేన్నో జీవిత పాఠాలు

నా జీవితయనంలో

కలుసుకున్నాను కొంతమందిని

చేజార్చుకున్నాను ఎంతోమందిని

నా జీవిత సింహావలోకనంలో

ఎన్నో ఎన్నెన్నో

నేర్చుకున్నాను, తెలుసుకున్నాను

గెలుచుకున్నాను, విడుచుకున్నాను

ఎత్తుకి ఎదిగాను, పాతాళానికి ఒరిగాను..

ప్రతి ఘటన హృదయానికి హత్తుకునే సంఘటనే

ఇది విలయం మహా ప్రళయం
జన సముద్రం
జల సముద్రం
పోటేత్తితే కాయదు లోకం

ఆకలి చావులు, ఆనాధ కేకలు
మిన్నంటాయి;
ఆకలితో మా కడుపులు వెన్నంటాయి.
ప్రకృతి చేసే విలయతాండవంలో
మా కన్నులు చెమర్చాయి,
మా బంధాలు కరువయ్యాయి,
మా ఆశలు అడుగంటాయి.

మా కన్నులు ఎర్రబారాయి,
మా రక్తం ఉడుకులేత్తింది,
మాలోని శివతత్వం మేల్కొంది,
మా శక్తిని మాకు తెలియచేసింది.
ఇకసాగావు ధనవంతుల కేలివిలసాలు
ఇక సాగవు సంపన్నుల వికటత్తహసాలు
ఈ ఉద్యమం ఒక ఆరంభం
ఇంతటితో మా ఆకలి చావులకు పాడుతాం అంతిమ గీతం...

మనం హీనులం పీనుగులం
ఇదేనా మన జీవితం
నిత్యం నిరాశ నిస్సత్తువులతో
నిట్టుర్పుల సుడిగాలిలో
నిస్ప్రుహనే నివాసంగా మార్చుకున్నాం
ఎప్పటికీ విముక్తి ఈ మురికి గుండం నుండి
భుక్తి నుండి ముక్తి ఎప్పుడు మనకి
నెత్తురునే మంటగా మార్చుకున్న సైనికులు కావాలి నాకు,
నరాలు కత్తులుగా ఉన్న యువకులు రావాలి ముందుకు
వైరాగ్యం వలదు వీరత్వం కావాలి
ఆకర్షణ ఒద్దు అంకిత భావం కావాలి
శివుని జటాజుటి నుండి విరుచుకుపడ్డ వీరభద్రుడే ఆదర్శం మనకు
నా భారత యువతా! మీలో రుద్రముర్తుని మేల్కొల్పుడు
సాగిపో నీ సాహసోపేత బాటలో ముందుకు

మూగబోయిన వేణువులోకి గాలివై ప్రవేశించావు
ప్రతి రంధ్రం నుంచి రాగాలని పలికించావు
నీవిచ్చిన స్పూర్తిని మరవలేను
నీవందించిన ఖడ్గాన్ని విడువబోను
కారు చీకట్లు నిండిన నా మదిలో
రవి కిరణాలు నింపావు
వదులుకున్న బానిసత్వం తిరిగి పొందబోను
స్వరాజ్యం అను వసంతాన్ని జీవితంలో మరువలేను

ఒక అనుభూతి

జీవితపు ప్రయాణంలో ఎన్నో మలుపులు
మలుపు మలుపులో ఇంకెన్నో కొత్త పరిచయాలు
ప్రతి పరిచ్యమ్లోను కొత్త కొత్త అనుబుతులు అనుబవాలు
ఆ పరిచయం దూరమయ్యే వేళ మాత్రం
అనంతమైన ఆవేదన
మరో కొత్త పరిచయం దొరికే వరకు తీరని క్షోభ
అయినాకాని అలుపెరుగని చక్ర భ్రమణం ఆగిపోవున?
చెంచేలమైన మనసునీ సమాధానపరచడం సాధ్యపడున?

ప్రేమికుల రోజు కానుకలు

గూడు విడిచిన గువ్వ కూడా సందె వేళకు గూడు చేరుతుందే,
నిన్ను చూచిన నా హృదయం మాత్రం తిరిగి రాలేదు.
బోయ విడిచిన బాణానికి సైతం లక్ష్యం ఒకటి ఉంటుంది,
నిన్ను తలచి శున్యంలోకి చూచే నా కంటి పాపకి ఎం కనిపిస్తుంది నీ రూపం తప్ప.
మబ్బు చాటున దాగిన కూడా జాబిలమ్మ వెన్నెల కాంతిని కోల్పోవున
మనసు మాటున దాచి ఉంచిన ప్రేమ మాధుర్యం తరగిపోవున.

కరుణకు నోచుకోని పుష్పం విలపించగా,
కరుణ లేని దేవత కొనగంటి చూపు వరమైన ఇవ్వలేదే.
అలల రూపంలో సంద్రం తన బాధను వేలిబుచ్చగా,
అందలాన జాబిలి రవ్వంతైన తోనకలేదే.
కరగని బండ రాతి శిలలు కదా పడతుల హృదయాలు,
అలుపెరుగని ప్రేమికులు కదా యువకులు.

ప్రేమికుల రోజు కానుకలు

కడలి అంచున ఎగసి పడే కెరటం,
సిగ్గుతో తల వంచుకు వెళ్లిపోతుంటే ఎందుకో అనుకున్నాను,
మువ్వలు తొడిగిన నీ పాదం చూచెను కాబోలు.
పున్నమి వెన్నెల జ్యోత్స్న మెల్లగా మబ్బుల చాటు చేరెను,
నీ కను బొమ్మల మధ్య కుంకుమ రేఖను గంచేనేమో.
సెలయేళ్ళు గల గల రాగాలు మాని ముగబొయెను,
నీ పలుకుల సప్త స్వరాలు వినినంతనే.
ప్రకృతినీ సైతం స్థంబింపచేస్తుంది నీ అందం,

ఆ అందానికి దసోహమవ్వడం పురుష స్వభావం.

swarajyam